YABANCILARIN KUCAĞINA OTURDUK!

İki sezon önce takımlarda, “yabancıları oynatma sınırının kaldırılmasıyla” birlikte Türkiye’de inanılmaz bir yabancı oyuncu artışı oldu!

Örneklemek gerekirse; süper ligde maçlarda ortalama olarak ilk 11’lerde 8 yabancı futbolcuya yer veriliyor…

Bunun ileride yaratacağı sıkıntıları defalarca belirttim.

Yabancı çokluğu, kulüplerimizi alt yapı çalışmalarından uzaklaştırıyor!

Çünkü, kulüp yönetimleri “oynatamayacakları futbolculara” yatırım yapmanın anlamlı olmayacağı görüşündeler.

Boşa harcama yapmak istemiyorlar.

Bütçelerinin büyük bölümünü yabancılara harcadıkları için alt yapıyı canlandıracak parayı bulmaları da öyle pek kolay değil zaten!

Açıkçası, bu ülkenin evlatları ilerleyen yıllarda futboldan pek para kazanacak olanakları bulamayacaklar!

Çok acıklı bir durum…

Bu işin bir boyutu…

                                                             * * *

Bir başka boyutu ise Milli takımı ilgilendiriyor.

Takımlarımızda kendi gençlerimiz az sayıda bulunduğu ve bunların oynama olanakları hayli azaldığı için bundan böyle Milli takıma yükselecek kadar potansiyelli futbolcularda kolay kolay yetişemeyecek!

Milli takıma futbolcu bulmakta hayli zorlanacağız.

Fatih Terim, Milli Takımlar Sorumlusu olarak görev yaptığı dönemlerde buna bir çözüm yolu bulmaya çalışırken, ibreyi yurt dışındaki gurbetçi futbolcularımıza çevirmişti.

Bu isimlere, Türkiye’den yurt dışına giden 3- 5 futbolcumuzu da ilave edip, ligdeki mevcutlarla durumu idare ediyordu!

Ama nereye kadar?

Üç beş yıl içinde şu an ligde oynama imkanı bulan Türk futbolcular ya yaşlanacak ya da futbolu bırakacaklar!

Alt yapı da “stop” ettiği için sonuçta çeşmenin suyu kuruyacak!

Bu gerçeği görmezden gelemeyiz…

                                                              * * *

Yabancıya değil, kalitesiz isimlere karşı olduğumu defalarca belirttim.

Elbette, kariyerli futbolcu kulüplerimize katkı yapar…

Futbolumuza yeni bir çehre kazandırır…

Bu bir gerçek!

Ancak, transfer edilecek yabancı da kriter olmalı…

Nedir bu?

Mesela, son 3 yıl içinde kendi milli takımlarında oynama şartı konulabilir.

Yaş sınırlandırması getirilebilir!

Kendi liglerinde 20’den fazla ilk 11’de oynama koşulu aranabilir!

Sayı sınırına dönülebilir!

Bu ve benzer şartları artırabiliriz.

Önemli olan yabancıya bakış açısındaki mantık!

Halen mevcut şartlarda yabancı futbolcularda hiçbir kriter aramıyoruz…

Bu nedenledir ki, önüne gelen kapağı Türkiye’ye atıyor.

Bu işten de en çok parayı menajerler kazanıyor…

Bu da bir gerçek!

                                                              * * *

Hal böyleyken, karşımıza bir başka vahim manzara daha çıkıyor.

Şu korkunç tabloya bakın Allah aşkına…

Galatasaray, Bursa, Kayseri ve Alanya dışındaki tüm takımları yerli hocalar çalıştırıyor.

Birçoğunun kariyerinde önemli başarıları, kupaları var.

Ancak iş, dünyanın ortak dili olarak kabul edilen İngilizce’yi konuşmaya gelince maalesef sınıfta kalıyorlar.

Yani belli futbol terimlerinden öteye gidemiyorlar.

Taktik anlatmaya, biraz detay yapmaya kalkınca, tercümansız iletişim kurabilen yerli hoca yok!
Aykut Kocaman, Abdullah Avcı, Okan Buruk oyuncularıyla belli ölçülerde iletişim kurabilen isimlerden…

3 yıl Katar’da çalışan Bülent Uygun bu konuda diğer hocalara göre bir adım önde… En akıcı konuşanı ise Ertuğrul Sağlam.

Ancak onlar bile belli noktalarda tıkanıyor ve tercümansız devam edemiyorlar.

Edirne ötesinde çalışabilmek için en az 1 yabancı dil bilmesi gereken hocalarımızın bu konuda kendilerini geliştirmeyi düşündükleri de doğrusu pek söylenemez.

Acı ama gerçek!